walić w drzwi

См. также в других словарях:

• drzwi — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. nmos, blp, D. drzwi {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zawieszone na zawiasach albo przesuwane zamknięcie wejścia do budynku, pomieszczenia wewnątrz budynku, niektórych pojazdów, mebli itp …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• drzwi — 1. Chodzić od drzwi do drzwi «żebrać»: Skarżyć się Bogu na głód będziemy mieć prawo dopiero wtedy, gdy wszyscy zaczniemy chodzić od drzwi do drzwi, prosząc o chleb (...). Z. Kossak, Pożoga. 2. Drzwi się gdzieś nie zamykają «gdzieś jest duży ruch …   Słownik frazeologiczny

• walić — Serce, puls itp. wali jak oszalałe, (jak) młotem, jak młot zob. młot 3. Walić do kogoś, dokądś jak w dym zob. dym 4. Walić drzwiami i oknami zob. drzwi 4. Walić głową, łbem w mur, w ścianę, o mur, o ścianę zob. głowa 7. Walić jak w kaczy kuper… …   Słownik frazeologiczny

• walnąć — Serce, puls itp. wali jak oszalałe, (jak) młotem, jak młot zob. młot 3. Walić do kogoś, dokądś jak w dym zob. dym 4. Walić drzwiami i oknami zob. drzwi 4. Walić głową, łbem w mur, w ścianę, o mur, o ścianę zob. głowa 7. Walić jak w kaczy kuper… …   Słownik frazeologiczny

• łomotać — ndk IX, łomotaćoczę (łomotaćocę), łomotaćoczesz (łomotaćocesz), łomotaćocz, łomotaćał, łomotaćany rzad. łomotnąć dk Va, łomotaćnę, łomotaćniesz, łomotaćnij, łomotaćnął, łomotaćnęła, łomotaćnęli, łomotaćnąwszy 1. «stukać, walić, dobijać się (np.… …   Słownik języka polskiego

• tarabanić — ndk VIa, tarabanićnię, tarabanićnisz, tarabanićbań, tarabanićnił 1. pot. «uderzać w coś mocno, czyniąc hałas; walić, łomotać» Tarabanić do drzwi, w drzwi. 2. przestarz. «bić w bęben, bębnić» tarabanić się pot. «wchodzić na coś, do czegoś z… …   Słownik języka polskiego

• okno — 1. Okno na świat «to, co umożliwia kontakt ze światem, poszerza czyjąś wiedzę o świecie, dostarcza informacji»: W okresie międzywojennym, kiedy mieliśmy tylko niewielki pas wybrzeża z Gdynią, mówiono, że jest to polskie „okno na świat”. Jestem… …   Słownik frazeologiczny

• bębnić — ndk VIa, bębnićnię, bębnićnisz, bębnićnij, bębnićnił 1. «uderzać czymś w coś, o coś wielokrotnie, czyniąc hałas, rzadziej: grać na bębnie; stukać, walić, łomotać» Bębnić w bęben pałeczkami. Bębnić pięściami w drzwi, palcami po stole. Bębnić w… …   Słownik języka polskiego

• padać — ndk I, padaćam, padaćasz, padaćają, padaćaj, padaćał paść dk Vc, padnę, padniesz, padnij, padł, padli, padły 1. «zmieniać nagle pozycję stojącą na leżącą; przewracać się, walić się» Padła zemdlona. Padł na wznak. Padł na łóżko jak kłoda.… …   Słownik języka polskiego

• w — I 1. «litera oznaczająca spółgłoskę w» 2. «spółgłoska wargowo zębowa, szczelinowa, twarda, dźwięczna» II «przyimek łączący się z rzeczownikami (lub innymi wyrazami pełniącymi ich funkcje) w miejscowniku lub bierniku; tworzy wraz z rzeczownikiem… …   Słownik języka polskiego

• łomotać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IIa, łomotaćoczę || łomotaćocę, łomotaćocze || łomotaćoce {{/stl 8}}{{stl 7}} walić, tłuc, uderzać; mocno, gwałtownie stukać, dobijać się; dudnić : {{/stl 7}}{{stl 10}}Młot pneumatyczny nieznośnie łomotał za ścianą.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień